Zapisy w celu otrzymania dostępu do filmów pod adresem:
ddksmczechow@gmail.com
Claude Sautet – (1924 – 2000) jeden
z największych i najwybitniejszych reżyserów XX wieku. Po studiach w Szkole Sztuk Pięknych i
reżyserskich na IDHEC malował, uprawiał krytykę muzyczną i pisał scenariusze.
Od początku lat 60.
realizował swoje marzenia o pracy na planie filmowym współpracując m.in. z
Georges'em Franju przy "Oczach bez twarzy" (1960) i Marcelem Ophülsem
nad "Skórką od banana" (1964).
Po nakręceniu
samodzielnego debiutu, jakim był dramat "Witaj,
uśmiechu" (1955), zaczął coraz bardziej skupiać się na kinie akcji,
zyskując szczególną popularność za sprawą takich filmów jak "Specjalność: każde ryzyko"
(1960) z Belmondo czy "Broń na
lewo" (1965) z Venturą.
Przełomowe dla
twórczości francuskiego filmowca okazały się świetnie przyjęte "Okruchy życia" (1969) z
Michelem Piccoli i Romy Schneider, które zostały wyróżnione nagrodą im. Delluca
i ujawniły skalę jego reżyserskiego talentu. W tym refleksyjnym dramacie Sautet
okazał się nie tylko wytrawnym mistrzem filmowego warsztatu, zręcznie
harmonizującym wszystkie najdrobniejsze elementy dzieła, ale też przede
wszystkim moralistą, dojrzale wnikającym w trudnę naturę międzyludzkich
relacji.
Potwierdził to
również w swoich następnych dziełach, takich jak m.in. "Max i ferajna" (1971), "Cezar i Rozalia" (1972),
"Vincent, Francois, Paul i inni" (1974) oraz "Zły syn" (1980).
Po mniej
wyróżniających się filmach z lat 80., francuski reżyser wrócił do formy w
znakomitych dramatach "Serce jak
lód" (1992) oraz "Nelly i
pan Arnaud" (1995), wyróżnionych Cezarami za najlepszą reżyserię oraz
licznymi nagrodami na międzynarodowych festiwalach.
MAX
i FERAJNA
Max (Michel Piccoli) to paryski detektyw,
niezależny finansowo i sfrustrowany gangami, których nie jest w stanie złapać.
Żeby zachować twarz, postanawia śledzić grupę małych złodziejaszków, chcących
obrabować bank. Cały popołudniowy czas zaczyna spędzać z dziewczyną szefa
grupy, prostytutką Lili (Romy Schneider).
Udaje przed nią bogatego bankowca, który może zapewnić jej lepszą przyszłość.
Po pewnym czasie udaje mu się zdobyć plany napadu, ale czy wszystko pójdzie
tak, jak zaplanował?
CEZAR
I ROZALIA
Nagroda
1973: David di Donatello - Najlepszy
aktor zagraniczny, Yves Montand
Rozalia żyje w
związku z bogatym biznesmenem Cezarem. Kochają się i są ze sobą szczęśliwi, ale
w tej idylli są też pewne rysy. Trudny charakter Cezara i jego chorobliwa
zazdrość stawia pod znakiem zapytania ich wspólną przyszłość. Do tego
wszystkiego w życiu kobiety pojawia się jej były mąż – David, który mimowolnie
staje się przyczyną kolejnych konfliktów. Cezar, który pragnie zatrzymać przy
sobie Rozalie, musi zmienić się i udowodnić swoją prawdziwą miłość. Problem w
tym, że kobieta kocha tak naprawdę obu mężczyzn.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz