Kino konfrontacji

dla posiadaczy karnetów promocyjnych na przegląd

POST SCRIPTUM 2011 - wstęp wolny

Car

Rosja 2009, reż. Paweł Łungin, obsada: Piotr Mamonov, Oleg Jankowski, Jurij Kuzniecow, Aleksandr Domogarow

    W XVI – wiecznej Rosji Iwan Groźny głęboko wierzy, że została mu powierzona święta misja. Przekonany jest o swej umiejętności interpretacji boskich znaków i widzi zbliżający się nieuchronnie Sąd Ostateczny. Wprowadza władzę absolutną. Gdy wokół rządzi terror dochodzi do starcia pomiędzy dwoma skrajnie odmiennymi wizjami świata, które zniszczy moralność i sprawiedliwość, Boga i ludzi. Nakręcony z wielkim rozmachem film ze znakomitymi rolami Mamonowa i Jankowskiego. Alegoria Rosji czasów stalinowskich.

Wyspa

Rosja 2006, reż. Paweł Łungin, obsada: Piotr Mamonov, Viktor Sukhorukov, Dmitriy Dyuzhev, Viktoriya Isakova

     Anatolij pracuje w kotłowni monastyru. Całymi dniami wozi węgiel. Jego mieszkanie to szopa w której stoi piec, a łóżko to sterta węgla. Mnichów zbija
z tropu jego dziwność- to on niewiadomo po co wrzuca do pieca cudze buty, to on gromko krzyczy, nie oddaje należytej czci ihumenowi. W każdym takim dzikim zachowaniu jest zamysł. Jest to sposób zwrócenia uwagi ludzi na ważne rzeczy. Na wyspę z daleka przyjeżdżają ludzie, wierząc że Anatolij może udzielić im mądrej odpowiedzi, uleczyć choroby i wygnać smutki. On nikomu nie odmawia pomocy, ale wewnątrz cierpi, ciąży mu świadomość ciężaru grzechu, dokonanego przed laty.

Wszyscy umrą a ja nie

Rosja 2008, reż. Valeriya Gai Germanika

obsada: Yuliya Aleksandrova, Polina Filonenko, Agniya Kuznetsova

       Reżyserski debiut Germaniki opowiada o trzech czternastolatkach  z Moskwy
-  Katii, Żanny i Wiki, które z wielkim podekscytowaniem oczekują pierwszej w nowym roku szkolnym dyskoteki. Tuż przed nią koleżanki spędzają czas na przygotowaniach. Pojawiają się młodzieńcze konflikty z nauczycielami, rodzicami oraz między nimi samymi. Ostatecznie wszystkie trzy koleżanki pojawiają się na zabawie. Tragiczne wydarzenia na zawsze już zmieniają życie bohaterek.

Mama

Rosja/2010, reż. Nikolay Renard, Yelena Renard

występują: Ludmila Alyohina, Sergey Nazarom

      Oparta na faktach relacja z milczącej egzystencji matki i syna. Czterdziestolatek ważący niemal dwieście kilo i jego matka żyją w niewielkim mieszkaniu. Niczego nie wiemy o ich przeszłości, dlaczego żyją w ten sposób. Obserwujemy ich codzienność, składającą się z drobnych czynności, nadopiekuńczość i bezwarunkową miłość matki oraz zachowanie borykającego się ze swoją tuszą mężczyzny. Apodyktyczna matczyna miłość popycha go w świat wyobraźni.

Powrót

Rosja 2003, reż. Andriej Zwiagincew, obsada: Ivan Dobronravov, Vladimir Garin

Film ten jest debiutem rosyjskiego reżysera i opowiada historię dwóch nastoletnich chłopców, których ojciec niespodziewanie powraca do domu po 12 latach nieobecności. Już następnego dnia zabiera synów w daleką podróż na opuszczoną wyspę. Z każdym kolejnym dniem cel wspólnego wyjazdu wydaje się braciom coraz bardziej zagadkowy a czas spędzony z nagle odzyskanym ojcem staje się dla nich sprawdzianem dojrzałości i męskości. Magiczny, poetycki o głęboko religijnej symbolice film przyniósł reżyserowi międzynarodowy sukces.

Wygnanie

Rosja, Belgia 2007, reż. Andrej Zwiagincew, obsada: Konstantin Ławronienko, Maria Bonnevie

Przejmująca opowieść o samotności, braku zrozumienia i trudnych relacjach międzyludzkich. Akcja „Wygnania” toczy się na prowincji, której surowa przyroda jest niemym świadkiem tragicznych wydarzeń. Film przedstawia historię Aleksa, który razem z rodziną powraca w strony swojego dzieciństwa. Zamknięte w swojej samotności postacie odkrywają przed widzem tajemnice własnych dusz. Doskonałe aktorstwo, hipnotyzująca Maria Bonnevie. Surowe fotografie i długie kadry podkreślają osamotnienie bohaterów i tragiczny finał.

Jak spędziłem koniec lata Rosja 2010, reż. Aleksiej Popogrebskij, obsada: Grigorij Dobrygin, Siergiej Puskiepalis

      Rosyjskiemu filmowi ciężko będzie uniknąć porównań z „Powrotem”, świetnym debiutem Andrieja Zwiagincewa. Klimat tu może nieco mniej biblijny, ale reżyser też opowiada o relacji pierwotnej. Obraz ten jest o konflikcie młodości z dojrzałością. Zderzenie młodego ze starym zobrazować można za pomocą relacji ojca i syna. Nie ma tu jednak natrętnej metaforyki. Obcy i niechętni sobie mężczyźni wpadają w sidła odwiecznego rodzicielskiego układu – mieszaniny strachu i ufności, pogardy i czułości. Reżyser pozwala przemówić mroźnemu klimatowi i panującemu na wyspie bezczasowi. Tylko regularne radiowe meldunki przypominają tu o upływie godzin.